هرگاه تدلیس به وسیله شخص ثالثی واقع شده باشد ، چنانکه پدر یا مادر پسر یا دختر یا واسطه ی نکاح ، صفاتی بر خلاف واقع برای زن یا شوهر ذکر کرده و طرف دیگر را فریب داده باشند ، آیا فریب خورده حق فسخ خواهد داشت ؟ قانون مدنی در این باره ساکت است بعضی از استادان حقوق تدلیس به وسیله شخص ثالث را نیز موجب خیار فسخ دانسته اند . لیکن این نظر قابل ایراد است زیرا:
اولا فسخ نکاح جنبه ی استثنایی دارد و نباید آن را به موارد مشکوک گسترش داد .
ثانیا از ماده ۴۳۹ قانون مدنی بر می آید که در حقوق ایران تدلیس هنگامی موجب خیار فسخ است که به وسیله یکی از طرفین قرارداد واقع شده باشد.
ثالثا از ماده ۱۱۲۸ قانون مدنی استنباط می شود که اگر تدلیس بدان گونه باشد که صفت ادعایی صزیحا یا ضمنا در قرارداد نیامده و وارد قلمرو توافق طرفین نشده یا بنای طرفین بر وجود آن نباشد ، حق فسخ وجود نخواهد داشت . بنابراین اگر شخص ثالثی بدون آگاهی و تقصیر طرف نکاح صفت کمالی برای او ذکر کرده و یا عیب او را با فریبکاری پنهان داشته و بدین وسیله موافقت طرف دیگر را برای نکاح جلب کرده باشد ، نمی توان نکاح را قابل فسخ تلقی کرد.
رابعا فسخ نکاح به علت تدلیس ثالث ممکن است موجب زیان همسر دیگر باشد و منصفانه نیست همسری که مرتکب تقصیری نشده به سبب فریبکاری شخص ثالث از فسخ نکاح زیان ببیند
خامسا مصلحت خانواده و اجتماع نیز اقتضا می کند که موارد انحلال نکاح حتی الامکان محدود گردد
منبع: وکیل فتح اللهی
